Τα Τρία Στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς είναι άλλο ένα από καλύτερα, για πολύ κόσμο, βιβλία επιστημονικής φαντασίας του Φίλιπ Ντικ, και κυκλοφόρησε το 1965. Για μένα προσωπικά, αυτό ήταν ακόμα ένα βιβλίο του Ντικ που τέλειωσα και σκεφτόμουν “μα τι διάβασα τώρα;”.
Στο μέλλον το ηλιακό σύστημα είναι γεμάτο αποικίες στις οποίες κανείς δεν θέλει να πάει, αλλά επειδή η ζωή στη Γη έχει γίνει πολύ δύσκολη λόγω της υπερθέρμανσης, για να εξασφαλισθεί η επιβίωση του ανθρώπινου είδους, άνθρωποι στέλνονται σε αυτές με το ζόρι. Αυτοί, για να αντέξουν την εξορία και τις δύσκολες συνθήκες το ρίχνουν στα ναρκωτικά, και συγκεκριμένα στο can-d, που τους κάνει να νομίζουν ότι βρίσκονται ακόμα στη Γη.
Κάποια μέρα εμφανίζεται ο Palmer Eldritch που είχε εξαφανιστεί πριν χρόνια, έχοντας φύγει να εξερευνήσει το διπλανό ηλιακό σύστημα και, σύμφωνα με φήμες, έχει φέρει μαζί του ένα νέο καλύτερο ναρκωτικό, με το οποίο σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο.
Ή κάτι τέτοιο.
Μπλέκεται λοιπόν σε μια διαμάχη με το υπάρχον “καρτέλ”, και μετά δεν ξέρω τι συμβαίνει, δεν κατάλαβα. Η φαντασία μπλέκεται με την πραγματικότητα, το παρελθόν με το μέλλον, το όνειρο με τον εφιάλτη, και δεν ξέρω τι άλλο.
Δεν μου άρεσε. Νομίζω και να καταλάβαινα τι ήθελε να πει, πάλι δεν θα μου άρεσε.
3/10