Τον Dan Simmons τον γνωρίσαμε πέρυσι, όταν μιλήσαμε για τα δυο βιβλία της σειράς του Υπερίωνα. Μετά λοιπόν από την ευχάριστη αίσθηση που μου άφησαν αυτά τα δύο βιβλία, αποφάσισα να διαβάσω και κάτι άλλο του Simmons, και επέλεξα το Ilium (2003), μετάφραση του Ίλιον, του άλλου ονόματος της Τροίας, και το Olympos (2005). Όπως και στην περίπτωση του Υπερίωνα, αυτά τα βιβλία λένε την ίδια ιστορία, χωρισμένη σε δυο μέρη, και συνολικά αριθμούν πάνω από 1500 σελίδες.
Η πλοκή του Ilium κινείται γύρω από τρεις άξονες:
α) Γύρω από τον πόλεμο της Τροίας, την εποχή που διαδραματίζεται και η Ομηρική Ιλιάδα, δηλαδή κατά τη διάρκεια της διαμάχης του Αχιλλέα και του Αγαμέμνονα, και την επακόλουθη αποχή του γιου της Θέτιδας από την πολιορκία. Στην εξιστόρηση συναντάμε όλους τους Έλληνες και Τρώες ήρωες, αλλά και τους θεούς του Ολύμπου, ενώ οι περιγραφές των μαχών είναι γεμάτες αιματηρές λεπτομέρειες, σε συμφωνία πάντα με την Ομηρική παράδοση. Η ουσιαστική απόκλιση από την Ιλιάδα είναι η παρουσία του Hockenberry, ενός φιλόλογου του εικοστού αιώνα και μελετητή της Ιλιάδας, τον οποίο, μαζί με άλλους, οι θεοί ανέστησαν και έστειλαν ως παρατηρητή στην Τροία για να παρακολουθεί και να τους αναφέρει τα γεγονότα όπως εξελίσσονται.
β) Γύρω από τους κατοίκους της Γης, σε ένα μακρινό μέλλον, οι οποίοι έχουν μεταβληθεί σε άκακους και ανέμελους Eloi (χωρίς την απειλή κάποιων μοχθηρών Morlock). Με μηχανικούς υπηρέτες να τους φροντίζουν και να τους προστατεύουν, ιατρεία που είναι σε θέση να τους κάνουν καλά ακόμα και μετά θάνατον, και τηλεμεταφορείς για τις μετακινήσεις τους, οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν καν να διαβάζουν. Ο βασικός ήρωας είναι ο Harman, ο οποίος είναι ο μοναδικός που νοιώθει πως οι ζωές τους είναι κενές και χωρίς νόημα, και δείχνει να έχει ενδιαφέρον για να μάθει περισσότερα για τον κόσμο γύρω του.
γ) Γύρω από την αποστολή των Moravecs, προερχόμενη από τους δορυφόρους του Δία με κατεύθυνση τον Άρη, πάλι σε κάποιο μακρινό μέλλον, για να εξερευνήσουν την φύση κβαντικών φαινομένων τεραστίων διαστάσεων, που απειλούν την ίδια την ύπαρξη του ηλιακού συστήματος. Τα Moravecs είναι κάτοικοι των δορυφόρων του Δία και απόγονοι των πρώτων εξελιγμένων ερευνητικών ρομπότ που έστειλε η ανθρωπότητα στον πλανήτη, και έχουν χάσει την επαφή μαζί τους εδώ και χιλιετίες. Κεντρικοί ήρωες είναι ο Mahnmut από την Ευρώπη και ο Orphu από την Ιώ, οι οποίοι μάλιστα είναι και μελετητές του Shakespeare και του Proust αντίστοιχα.
Για μεγάλο μέρος του βιβλίου οι ιστορίες είναι σχεδόν ανεξάρτητες, αλλά το δέλεαρ του κρυμμένου μυστικού, του στοιχείου που συνδέει τα πάντα, είναι ακαταμάχητο. Γενικά το Ilium διαβάζεται πολύ εύκολα, και το σημαντικότερο, πολύ ευχάριστα, μέχρι την τελευταία σελίδα, όπου όπως ήταν αναμενόμενο, προσφέρεται μια προσωρινή παύση, αλλά λύση στο μυστήριο δεν έχει.
Για το Olympos, το δεύτερο μέρος της ιστορίας, δεν θα γράψω για την υπόθεση, αφού δεν γίνεται να το κάνω χωρίς να αποκαλύψω στοιχεία της πλοκής του Ilium.
Το βιβλίο είναι πολύ πιο μπερδεμένο, με τις θεματικές γραμμές του Ilium να μπλέκονται για τα καλά, άλλες νέες να αναπτύσσονται, και τα ερωτήματα να πολλαπλασιάζονται αντί να λιγοστεύουν. Σε σημεία η αφήγηση δείχνει να επαναλαμβάνεται, και σε άλλα να αναλώνεται σε ανούσιες αναλύσεις, χωρίς κανένα ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να πιστεύω πως το βιβλίο δεν χρειαζόταν τελικά να είναι 800+ σελίδες.
Όλες οι απαντήσεις, όσες δηλαδή είναι διατεθειμένος ο συγγραφέας να δώσει, δίνονται στα γρήγορα, και όχι πολύ πειστικά κατά την άποψη μου. Γενικά περίμενα πολύ καλύτερα πράγματα από το δεύτερο μέρος αυτής της ιστορίας που θέλει να χαρακτηρίζεται ως έπος επιστημονικής φαντασίας.
Ilium 8/10
Olympos 6/10