Ο Μπλε Άρης είναι το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας του Άρη, από τον συγγραφέα Kim Stanley Robinson. Κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά τον Πράσινο Άρη και 3 χρόνια μετά τον Κόκκινο Άρη, το 1996, και όπως και ο Πράσινος Άρης, κέρδισε το βραβείο Hugo.
Η ιστορία ξεκινά ακριβώς εκεί που την αφήσαμε στο τέλος του προηγούμενου βιβλίου. Όπως και στα δύο προηγούμενα, έτσι κι εδώ η αφήγηση γίνεται από την οπτική γωνία των πρωταγωνιστών, με κάποιους να είναι παλιοί γνώριμοι, και κάποιοι άλλοι να εμφανίζονται για πρώτη φορά. Αυτή τη φορά η δράση εξελίσσεται και σε άλλα μέρη του ηλιακού συστήματος πέρα, από τον Άρη και τη Γη.
Δυστυχώς ο Μπλε Άρης ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει αυτή η τριλογία. Ενώ η αφήγηση ξεκινά με την εξέλιξη της επανάστασης που αφήσαμε στη μέση, όπως ήταν αναμενόμενο, μετά ο αναγνώστης βρίσκεται να περιπλανιέται ανάμεσα σε μακρόσυρτες ατομικές ιστορίες που δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο σκοπό, εκτός ίσως από το να μας δείξει ο συγγραφέας το μαγευτικό μέλλον που έχει φανταστεί. Κινούμενες πόλεις στον Ερμή, ταξίδια σε πλανήτες και δορυφόρους στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, πλωτές πολιτείες, θαλασσοταραχές και νομαδική ζωή στον Άρη, πολιτικές ίντριγκες, ανεκπλήρωτοι έρωτες και πολυαναμενόμενα ειδύλλια, όλα με σκοπό να καταλάβουμε τη θέση του ανθρώπου σε αυτόν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο.
Σε σύγκριση με τους δυο προηγούμενους, ο Μπλε Άρης προκύπτει υπερβολικά λίγος. Στο μόνο που θυμίζει τα μεγαλύτερα αδέρφια του είναι η αρχή και το τέλος του, με το κυρίως κομμάτι να είναι μια μεγάλη άσκηση υπομονής για τον αναγνώστη.
4/10